In memoriam - Ed Seegers

Diep geschokt zijn wij na het trieste bericht dat onze gewaardeerde collega Ed Seegers, na een lang ziekbed, plotseling is overleden op zaterdag 20 juni. In de jaren die Ed bij ons heeft gewerkt hebben we hem leren kennen als een gedreven werkvoorbereider met een groot gevoel voor humor. Handen uit de mouwen en niet lullen maar poetsen, dat kenmerkte Ed.

Gedurende zijn ziekbed is hij nog regelmatig langs gegaan bij zijn collega’s op het laatste project waar hij werkzaam was. Ed was een aimabele en plezierige collega en wij zullen hem dan ook ongelofelijk gaan missen. In gedachten zijn wij bij zijn familie en vrienden in deze moeilijke periode. Vrijdag 26 juni heeft de uitvaart van Ed plaatsgevonden. Carel, Rob en Kees waren hierbij namens CAJA aanwezig. Hieronder volgt een gedeelte uit de speech die Carel gaf tijdens de uitvaart van Ed.

”Je kon met hem dollen en lachen. Dat vond hij prachtig. In het werk wist Ed van aanpakken en was daarin bevlogen en vaak een voorbeeld.  Als er lastige taken waren, ging hij voorop en motiveerde degenen die  aan het mopperen waren; “valt wel mee”, “kom op even aanpakken”, “zo gebeurt”, waren de woorden waarmee hij anderen stimuleerde.

Anderen misgunde hij niets, jaloezie was hem vreemd. Materiële zaken konden slechts matig boeien. Ed gaf liever dan hij ontving. Hij hield van zijn werk. Hij sprak daarover betrokken, geïnteresseerd en liefdevol. Daarmee maakte hij duidelijk een gevoelsmens te zijn. Hij maakte grappen over van alles en nog wat en moest daar zelf het hardst om lachen. Gezonde zelfspot was tenslotte een van de kwaliteiten van Ed.

Een jaar geleden belde hij ons: ik heb heel slecht nieuws; ik ga binnen nu en maximaal 5 jaar dood. Ik kan denk ik nooit meer werken. Hij was er helemaal kapot van. In de maanden die volgden, volgde hoop en vrees elkaar op.

Januari dit jaar hadden we een nieuwjaarsborrel en was Ed van het station komen lopen, eerst een heel stuk de verkeerde kant op, maar hij wilde er toch perse zijn, dus het hele stuk weer terug en alsnog naar de juiste locatie, lopen. Het ging eigenlijk best wel weer redelijk en hij had goede hoop op de rest van de immunotherapie. Hij gaf nog aan; we moeten binnenkort maar eens een afspraak maken om mogelijke re-integratie te bespreken…

Ed, we verliezen in jou een fijn mens. Een mooie collega. Dank dat we met je mochten werken. Dank dat we je mochten leren kennen.

Rust zacht.”