Het begin van een bouwkundige carrière
Van jongs af aan ben ik werkzaam in de bouw. Daar ben ik terecht gekomen via mijn vader, die had vroeger een aannemersbedrijf. We leven nu in een andere tijd, vroeger deed je meestal wat je ouders je ingaven. Ook s’ avonds ging ik nog jarenlang naar school om diverse cursussen te volgen en een aannemersdiploma te behalen. Ik ben begonnen als meewerkend uitvoerder op een kleine bouw. De werkzaamheden bestonden uit voorbereidingen treffen op kantoor, spullen bestellen en mensen aansturen. Als ik weer mocht kiezen wat ik wil worden zou ik weer de bouw in gaan.
Nog iedere dag leren
Van wie heb je veel geleerd voor je carrière in de bouw? Van heel veel verschillende personen. Vooral oudere en ervaren mensen, die de dingen in alle eenvoud uitleggen. Maar ik leer elke dag nog, er komt iedere dag wel iets nieuws op je pad waarvan je zegt; leg eens uit, hoe werkt dat? Dan ga ik kijken hoe die mannen dat doen en laat je de dingen aan je uitleggen. Het is natuurlijk ook een gegeven dat er steeds meer dingen machinaal gefabriceerd worden. Maar de basis is nog hetzelfde, daar verandert weinig aan. Als je met prefab onderdelen gaat werken is er veel meer afstemming met elkaar nodig. Voor de werkvoorbereiding houdt dat behoorlijk wat in. Ze bouwen tegenwoordig complete prefab woningen, maar daar komt nog wel een hoge mate van afwerking bij. Als je in het segment van luxe woningbouw werkt dan heb je ook te maken met de wensen van kopers, die wensen zijn vaak niet allemaal door een fabriek te maken.
Met pensioen of nog niet?
Ik zou met pensioen kunnen gaan maar ik vind het eigenlijk nog te leuk om te stoppen. Ik kan er nog wel energie voor opbrengen om wat te kunnen betekenen voor de bouw, maar dat kan ook snel afnemen. Ik vind het leuk om jonge mensen te coachen. Dat doe ik nu ook al regelmatig. Denk aan stagiaires, schoolverlaters of zij instromers. Dat vind ik heel leuk om te doen. Jongeren moeten het vak leren van de oudere ervaren bouwkundigen, anders sterft ons vak uit. Ik werk momenteel fulltime. Er zit geen middenweg in mijn functie, dat is bijna niet te doen. Dan zou ik echt mijn telefoon weg moeten leggen en er de hele dag niet meer naar kijken. Je kunt nog zo goed plannen, maar soms komen er bepaalde problemen voor en dan moet je daarnaar handelen en improviseren.
CAJA in de wandelgangen
Hoe ben je bij CAJA terecht gekomen? CAJA is bij mij terecht gekomen. Toen ik beschikbaar was kreeg ik een belletje van Rob en toen ben ik het gesprek aangegaan. Ik werk nu sinds vorig jaar januari bij CAJA. Ik kende jullie al langer want ik heb met collega’s gewerkt die ook bij jullie vandaan kwamen. Van wat ik toen hoorde had ik ook een goede indruk van CAJA. Het is wat dat betreft een klein wereldje. Je hebt drie á vier grote spelers waar jullie er één van zijn. Ik heb het nu in ieder geval erg naar mijn zin.
Een bijzondere schoenenhobby
Kun je wat vertellen over je schoenenhobby? Dat is een beetje een uit de hand gelopen hobby denk ik. Jaren terug liep ik in Rotterdam langs de eerste zaak van Mascolori. Ik ging naar binnen en kwam even later met twee paar de winkel uit. Ik heb inmiddels een kleine 50 paar bijzondere schoenen staan. Er staat ook een aantal paren in de vitrine, die worden niet gedragen. Die zijn eenmalig gemaakt en door een kunstenaar beschilderd.
Je hebt diverse merken die bijzondere schoenen maken en er komen er steeds meer op de markt. Het een modeartikel geworden. Ze worden gemaakt van verschillende materialen, bijvoorbeeld van leer of kurk. Naar mijn werk trek ik ze niet aan, dat is zonde. Verder ga ik in mijn vrije tijd veel naar Spanje toe. Vijf á zes keer per jaar, we hebben daar een eigen huis in Catalonië. Met kerst was het er nog 20 graden, heerlijk!