Dorothé Biersteker;
''Ik pas wel in de bouw''

Ik heb de afgelopen 10 jaar aan mooie projecten gewerkt. In 2013 belde Arthur de Backker, een bekende van mij en toen directeur van Ballast Nedam mij op. Hij zei; ‘’Wil je misschien projectsecretaresse worden?’’ Ik wist niet zo goed wat de functie inhield. Ik dacht, praten kan altijd! Arthur stelde mij voor binnen Ballast Nedam. Daar zeiden ze; ‘’We kunnen je niet in dienst nemen, maar we hebben contact met een detacheerder, CAJA’’. Zo ben ik bij CAJA terecht gekomen en maakte ik kennis met Carel met al een project op zak. Het was een leuk open gesprek met Carel en ik werd een Caja-noot!
Verschillende projecten, verschillende werkzaamheden 

Mijn eerste grote project was Pi2, het Justitionele Complex Zaanstad en daar ontmoette ik projectsecretaresse Marike Pijpker. Ik werkte het eerste half jaar in Capelle aan den IJssel en ging daarna naar de bouwplaats in Zaandam. Ik vond het meteen fantastisch op de bouwplaats. De bouwlaarzen aan met je voeten in de klei. Ik pas wel in de bouw. Ik heb leuke jaren gehad in Zaandam. Zo mocht ik het eindfeest organiseren in het cellencomplex samen met DJI en foto’s maken bij de officiële opening met Willem Alexander. Daarna ging ik naar de bouw van het Prinses Maxima Centrum. Een leuk team en uniek project voor kinderen met kanker, heel anders dan cellen stapelen. Ik zat boven bij de opdrachtgever en Marike beneden bij de aannemer. Per project kunnen je werkzaamheden als projectsecretaresse inhoudelijk en in contact met mensen enorm verschillen, dat maakt het zo interessant.

Het volgende project werd de A-pier Schiphol. Dat was even wennen. Ik startte op de logistieke hub en was verrast over de multiculturele omgeving waarin ik in terecht was gekomen, met als voertaal Engels. Mensen kwamen met hun koffers binnen rechtstreeks vanuit Turkije en gingen meteen aan het werk. Bij de A-pier was het jammer dat we het project niet mochten afmaken. Het afscheid nemen van die club mensen en de covid periode hebben er wel ingehakt. Ik heb een gezellig vriendengroepje eraan overgehouden, we zien of spreken elkaar regelmatig.

En nu werk je tijdelijk bij CAJA op kantoor, hoe is dat? Ik moet zeggen dat ik het heel interessant vind, je ziet nu ook de andere kant en er wordt hard gewerkt. Ik ben erachter gekomen waarom iedereen serieus zijn urenlijst moet invullen, ook ik. Als je dat niet doet, dan duurt het proces op kantoor veel langer. Dat is zonde van de tijd aan beide kanten.

Je mannetje staan als vrouw in de bouw

Ik vind het heel leuk om als vrouw in de bouw te werken. Je moet wel tegen een stootje kunnen. Over het algemeen moet je eerst zorgen dat je je credits verdient. Als je dat hebt gedaan en je bent er voor het team, dan zijn ze er ook voor jou. Achteroverleunen is geen optie, zo werkt het leven niet! De methodieken die het werk lichter maken op de bouwplaats zijn enorm vooruitgegaan, heb ik gemerkt. Dat is positief, want in de basis kan het zwaar en risicovol werk zijn.

En verder moet je absoluut tegen een geintje kunnen. Het contact met de mannen kan echt hilarisch zijn. De grappen die ze met elkaar uithalen, daar kan ik ongelooflijk om lachen. Voor mij is een dag niet gelachen, een dag niet geleefd.

Thuis in Heiloo, op pad en vrijwilligerswerk

Ik werk vier dagen, soms periodiek 5 dagen als dit nodig is. Hierdoor kan ik aandacht geven aan anderen, zoals mijn moeder. Ik vind het fijn om te wandelen met een vriendin, kan genieten van uit eten gaan met vrienden of een boek lezen met een glas wijn. Eén keer in de maand werk ik als vrijwilliger in een Fairtrade winkel. Reizen in combinatie met fotograferen vind ik heerlijk, ik móet gewoon elk jaar ergens naartoe! Het liefst zo ver mogelijk. Japan staat nog bovenaan de bucketlist. Ik heb inmiddels 40 landen aangetikt. Binnenkort ga ik een weekendje naar Brugge, een superleuke verassing van CAJA. Ik ben meerdere malen in Brugge geweest, een gezellige oude stad, zeker rondom de kerstperiode. Ik ga ervan genieten!