Arend Smid; ''In Ghana wonen was een belevenis die ik niet had willen missen.''

Laten we beginnen met dat ik Arend heet, dat “u” daar word ik zo oud van, laat dat maar achterwege. Carel en ik kennen elkaar al heel lang. Toen Carel nog bij Centerpoint werkte had ik al wel eens contact met hem. In 2001/2002 heb ik mijn toenmalige werkgever vaarwel gezegd en ben ik voor mezelf begonnen. Ik sprak in die periode regelmatig met Carel en verkende met hem de markt om erachter te komen waar de kansen en behoeftes lagen. Waarom ik mijn toenmalige werkgever vaarwel zei was eigenlijk omdat ik tegen de uitspraak ‘’dat doen wij altijd zo’’ aanliep. Soms is dat voor een project niet optimaal en ik wil wel dat het optimaal is. In 2003 heb ik mijzelf ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, sinds die tijd heb ik niet meer stil gezeten.
Samenwerking met CAJA

Carel kwam enige tijd later met dezelfde wens. Hij ging weg bij Centerpoint om voor zichzelf te beginnen. Hij wilde het ook op zijn manier doen. Het klikt goed tussen Carel en mij op persoonlijk vlak. Daarnaast is het zo dat Carel op een andere manier in de muziek zit en anders opereert dan de meeste recruiters en bureaus. Dat is moeilijk uit te leggen. Het is de manier waarop je dingen zegt, maar ook waar je kansen ziet liggen voor iemand die een bepaalde vaardigheid heeft. Voor 2003 hadden wij al vaker gesproken over verschillende onderwerpen. Wat staat je tegen en wat staat je aan in de cultuur van een bedrijf? Hoe ervaar je dingen en waar let je op? We weten van elkaar hoe we daarin staan.

2,5 jaar werken en wonen in Ghana

In 2010 kwam ik via Carel in aanraking met Simed, een bedrijf in Utrecht dat handelde in medisch-technisch apparatuur. Simed zei tegen zijn klanten; als je onze apparatuur koopt dan kunnen wij je gebouw daarop aanpassen, of een nieuw gebouw bouwen. In samenwerking met (Joint Venture van de BAM) Interbeton bouwden ze vervolgens een kliniek of ziekenhuis en Simed plaatste de apparatuur. Een win-win situatie. Ik heb daar toen gesprekken gevoerd en het klikte wel. Een no-nonsens bedrijf dat riep; doe wat nodig is. Ik had bij wijze van spreken mijn koffer al ingepakt en toen kwam de boodschap dat het niet door zou gaan. Er zou een ploeg mensen van Interbeton uit Saoedi-Arabië vrijkomen om in Ghana aan de eerste fase van het ziekenhuis te gaan werken. Ik ben het project wel blijven volgen omdat ik een goede verstandhouding had met de projectmanager. In 2014 werd ik gebeld; we gaan de tweede fase doen en het team moet opnieuw worden samengesteld. Eind 2014 ben ik daarom namens Simed naar Ghana gegaan. In oktober 2017 was de certificeringbijeenkomst en is het ziekenhuis opgeleverd. Elke twee à drie maanden ging ik een week naar huis. In totaal heb ik 2,5 jaar in Ghana gewoond. Het was een belevenis die ik niet had willen missen!

Het verschil tussen Nederland en Ghana

Wat ik in Ghana vooral geleerd en ervaren heb, is dat voorbereiding, productie, logistiek en personele organisatie belangrijke succesfactoren zijn voor het slagen van een project. Je moet veel verder vooruitdenken dan in Nederland als het gaat om de benodigdheden op een bouwplaats. Drie maanden van te voren was ik al aan het zeuren om bepaalde materialen. Het duurt namelijk een maand voordat de container in de haven aankomt, daarna duurt het nog eens 14 dagen voordat het op de bouwplaats is. Het ziekenhuis lag namelijk in het Noorden van Ghana, zo’n 1000 kilometer van de kust af. Om te kunnen slagen in hetgeen wat je moet doen is een goede voorbereiding erg belangrijk. Er liepen 300 man op de bouwplaats, die begeleidden we met 5 man. Dat ging elke dag weer goed. Wij liepen 3 à 4 keer per dag de bouwplaats over om overal te kijken en alles in de gaten te houden wat er gebeurde. Het was een platte organisatie. Gaat er iets niet goed? Gelijk actie ondernemen.

In Ghana had ik een eigen huis. Daarnaast had ik ook een kok, een huishouder, een beveiliger en een chauffeur. Naast werken hoefde ik daar niks te doen. Als ik door de stad liep of reed dan hoorde ik om me heen; hi boss, how are you? Soms werd ik ook aangesproken met ‘doctor’. Dat gaat niet vanzelf. Je moet je gezicht in de sociale gemeenschap laten zien en interesse tonen in de mensen. Ik ging elke week naar de kerk, had goede contacten met de politiecommissaris en de burgemeester kwam regelmatig kijken op de bouwplaats.

70 jaar en nog steeds aan het werk 

Als je de dingen doet op jouw manier, is het eigenlijk altijd een succes. Het is namelijk de krachtigste manier om te doen waar je goed in bent. Dat ben ik de afgelopen 20 jaar steeds meer gaan merken. Houd je licht ook niet onder de korenmaat, maar laat het gewoon zien. Vooral jonge mensen trappen nog in veel valkuilen waar ik inmiddels langs loop. Ik ben vroeger al in die valkuilen gelopen. Ik vind het leuk om het daarover te hebben. Je kunt het ook coachen of leren noemen. Vaak wordt dat gewaardeerd maar niet altijd hoor. Er zijn ook eigenwijzen bij die denken dat ze het zelf wel weten. De mensen die het advies wel ter harte nemen zie je groeien. Dat vind ik leuk en dat is ook een van de redenen waarom ik mijn kennis en kundigheid nog kan en wil delen. Van huis uit zitten wij niet stil. Mijn opa was tot zijn 93e bezig, mijn vader tot zijn dood en mijn broer is na zijn pensioen ook niet stil gaan zitten. We zijn gewoon actief!

Momenteel ben ik bij een vastgoedbedrijf bezig met de ontwikkeling, prijs- en contractvorming van een monumentale kerk uit 1793 in Amsterdam. De realisatie tot verbouwing van kantoren staat in 2023 gepland.

Hobby’s en vrije tijd

Ik heb ook nog een aantal hobby’s, soms kom ik echt tijd tekort. Eén daarvan is motorrijden. Inmiddels hebben ook alle kinderen hun motorrijbewijs. Op zaterdag of zondag staan er hier weleens twee of drie motoren voor de deur. ‘’Pap heb je nog een route? We willen gaan rijden!’’ Schaatsen in het winterseizoen is een andere hobby. Afgelopen december heb ik nog kunnen schaatsen. Ik ben ook nog lid van een ijsvereniging in Woudenberg. Ik ging al schaatsen voordat ik kon lopen zeggen ze wel eens. Vroeger begonnen we in oktober met trainen en in december zeiden we dan; die Elfstedentocht kunnen we wel! Met een aantal man gingen we vervolgens de Elfstedentocht rijden. Ik heb ‘m drie keer gereden.

Verder heb ik nog een aantal mountainbikes in de schuur staan. Als ik twee keer per jaar een parcours rijd is dat veel. Ik rijd nog wel eens stukjes maar het is niet zo’n actieve hobby meer. Duiken is nog wel een actieve hobby van me. Ik ben lang geleden verslaafd geraakt aan duiken in het buitenland. Sinds een jaar of vijftien duik ik ook in Nederland. In de zomerperiode toch wel elke 14 dagen ergens in een plas, een meer of een mijn. Valt er nog wat te zien in Nederland? Ja heel veel! De waterkwaliteit is de laatste tien jaar sterk verbeterd en daarmee ook de flora en fauna kwaliteit. Er zijn plekken, zoals de Oosterscheldedam met een prachtige onderwaterwereld. Je ziet er allerlei kleurige planten, oesters, kreeften en palingen. Waar heb je het mooist gedoken? Ik heb in Egypte prachtige duiken gemaakt, op Gozo bij Malta en op de Bahama’s. Maar ik heb ook fantastisch gedoken op de Canarische eilanden, bij Tenerife en Gran Canaria. Ik heb op mijn bucketlist staan dat ik nog een keer bij Bonaire wil duiken. Zaterdag gaan we met een groepje van de duikclub naar België toe, daar gaan we duiken in een oude mijn waar onderwaterverlichting in is aangebracht. Zo heb ik eigenlijk elke zaterdag wel wat!

Wil je Arend zijn dagboek uit de tijd in Ghana bekijken en lezen? Klink dan op deze link