Carel over het ontstaan van CAJA

Mijn eerste geld heb ik verdiend met een krantenbaantje. Ik was 12 jaar en bezorgde een middagkrantje in Odijk. Op mijn 15e ging ik zes dagen per week de Volkskrant en de Trouw bezorgen samen met een vriend. Dat was vroeg opstaan, maar ik vond het harstikke leuk! Alleen als het keihard regende niet. Dan lag ik op m’n zolderkamertje en dacht; Oh nee, daar moet ik zo doorheen. Verder vond ik het altijd leuk. Zo ‘s morgens vroeg, dan fietste je daar en is het nog heel stil in zo’n dorp. Mensen waren altijd blij met de krant, als ze al wakker waren.
De weg naar consultant in de bouw

Aan het begin van mijn carrière ging ik naar een uitzendbureau om een baan te zoeken. Uiteindelijk ben ik bij Randstad gaan werken als intercedent. Ik was daar actief in het bemiddelen van industriële krachten, op de vestiging Soest. Ik heb daar twee jaar gewerkt, toen ben ik met de manager een jaar mee naar de vestiging Nieuwegein gegaan. Ik wilde graag vestigingsmanager worden, daar was ik met mijn 21 jaar nog te jong voor, vonden ze. Bij een nieuwe onderdeel van Randstad kon dat wel. Na een tijdje werd ik gebeld door een oud-collega die bij Centerpoint werkte. Hij zei; misschien kun je eens bij ons komen praten. Zo geschiedde en toen ben ik bij Centerpoint aan de slag gegaan als projectleider consultant. Na eerst elektrotechnisch personeel te hebben gedetacheerd ben uiteindelijk in de bouw terecht gekomen. Ik vond het gelijk hartstikke leuk en heb daarna nooit meer anders gedaan. Uiteindelijk ben ik 12,5 jaar bij Centerpoint blijven werken.

Het ontstaan van CAJA

Uiteindelijk zijn we uit elkaar gegaan en toen dacht ik; wat nu? Het is crisis en ik kan niets anders. Dan ga ik zelf maar iets doen! Ik ben CAJA begonnen vanuit een ww-situatie, na een half jaar kon ik ervan leven. Ik was best wel ambitieus en drie avonden per week om 21.30 uur thuis. Mijn kinderen zag ik toen niet zo veel en ‘s avonds laat at ik uit de magnetron. Maar dat vond ik prima, ik deed het met veel plezier. Na een tijdje dacht ik; misschien kan ik het allemaal wat beter combineren. Toen heb ik vijf jaar thuisgewerkt, maar vond dat wel wat saai worden. Toen kwam er een kantoor op de Traay in Driebergen vrij en ben ik daar gaan zitten. Daar zijn met de jaren wat collega’s bijgekomen en zo is CAJA geboren. Een eigen bedrijf was eigenlijk nooit mijn doel, ik heb er vroeger wel eens over gedacht, maar verder niet. Het is zo gelopen.

CaJa – Carel en Janneke

Waar de naam CAJA vandaan komt? In die tijd begonnen er best veel mensen voor zichzelf. Vaak verwerkten ze hun eigen naam in de bedrijfsnaam. Ze hoopten als ze een advertentie in de krant zouden plaatsen, dat de mensen waar ze ooit contact mee hadden gehad, die naam zouden herkennen. Een advertentie in de krant kostte al gauw €2000,- tot €3000,-. De investering was best hoog, internet bestond toen nog niet echt. Je kende wel mensen maar het was niet zo makkelijk om ze te vinden of bereiken, vandaar de eigen namen in de bedrijfsnamen. Maar ik vond het een beetje flauw om Kruse Recruitment te gaan heten. Werknemers moeten dan jouw naam noemen met het opnemen van de telefoon, dat vond ik een beetje raar en daarom dacht ik; dat doen we niet. Ik ben niet zo goed in dat soort dingen maar ben op een gegeven moment ben ik op de naam CAJA  gekomen. Van Carel en Janneke. Toen zei Janneke; wat heb ik er mee te maken? Waarop ik zei; daar kom je nog wel achter!

De eerste CAJA bemiddeling

Of ik mijn eerste bemiddeling nog herinner? Ja, dat was een hoofduitvoerder. Ik werd gebeld door het hoofd personeelszaken van een aannemer. Zou je ons kunnen helpen met het herplaatsen hoofduitvoerder? Hij botst met de projectdirecteur. Ik dacht; een hoofduitvoerder zoals hij zijn er niet zo veel. Toen belde ik een aannemer, die tegenwoordig niet meer bestaat, en zei; ik heb een hoofduitvoerder en het is een goede ook! Hij zei; Jochie als dat zo is mag je komen, maar als je me een oen stuurt hoef je nooit meer te bellen. Die hoofduitvoerder is op gesprek gegaan en ze waren helemaal lyrisch van hem. Ik mocht bij de directeur boven op kantoor komen. Hij kwam net van de bouw af en had een pak met blubber aan. Toen keek hij naar buiten (ik reed een oude Volvo, ‘Is dat jouw auto jochie? Nou je kan wel wat gebruiken.’ Ja, maar ik moet natuurlijk eerst op gang komen voordat ik geld heb om een mooie auto te kopen zei ik. Nou daar hield hij wel van. Hij vroeg; als we eruit komen wanneer moet ik je dan betalen? Ik zei; nou het is over drie dagen kerst. ‘Dan heb je het morgen op je rekening!’ zei hij. Wij maakten een deal en de volgende dag stond het geld op de rekening. Ik had toen nooit gedacht dat iemand mij zo’n bedrag zou betalen.

Het mooie van het vak

Van bemiddelen krijg ik energie! Je hebt een vraag van een opdrachtgever of kandidaat. Bijna nooit sluit dat aan, want er is onbalans. Maar er is altijd ander contact, een andere vraag, een ander persoon, of een andere situatie. Het werkt in de kern hetzelfde, namelijk het bij elkaar brengen van partijen. Maar als ik kijk naar wie ik vandaag allemaal aan de telefoon heb gehad, dan zijn het allemaal heel verschillende verhalen. Het spel is leuk, ik zie het eigenlijk als een soort sport. Winnen is als het lukt en je de mensen blij maakt.

Ben je trots? Stiekem wel, maar zelf ben ik niet zo. Als we 15 jaar geleden naar een bedrijf of kandidaat belden dan hoorde we aan de andere kant van de lijn; ’Met wie, van wie? Wat is dat?’ Als je nu iemand belt en je vertelt wie je bent en wat je doet, misschien heb je nog nooit van ons gehoord. Dan hoor je vaak; ‘Jawel, er zitten collega’s hier.’ Of; ‘Ik kom jullie naam vaker tegen.’ Dat je onderdeel van iets bent geworden. Daar ben ik wel trots op.