Hoe het allemaal begon
Na de technische school te hebben afgerond ben ik begonnen met werken als timmerman, ik was toen 16 jaar. Met behulp van o.a. avondstudies ben ik uitgegroeid naar uitvoerder, bouwplaatsmanager en hoofduitvoerder. Ik heb aan heel diverse projecten mogen werken. Veel kleine werken gedaan aan het begin van mijn carrière, later vele grote utiliteitswerken. Dat was erg interessant, leerzaam en heel leuk om te doen. Inmiddels ben in 66 jaar, gepensioneerd en heb ik een werkzaam leven van 50 jaar achter de rug.
Het is vroeg op en soms ver van huis. Toch ben ik altijd met plezier naar mijn werk gegaan. Het leuke aan werken in de bouw is dat je een echt product aan het maken bent. Of het nu een woning, een school, een kantoor of een zwembad is. Het blijft mooi als je na een tijd werken terugkijkt en denkt; we hebben toch met elkaar iets moois gebouwd wat een lange tijd zal blijven staan.
Langzaam afbouwen
In het begin van mijn carrière heb veel woningbouwprojecten gedaan. Flats, appartementen, grote villa’s, landhuizen enz. Verderop in mijn carrière ben ik in de utiliteitsbouw terecht gekomen. Dan bouw je grote kantoren van ruim 100 meter hoog. Dat waren leuke projecten om te doen, maar het was ook een hectische periode.
Je leert in de loop van je carrière ook dat je niet alles alleen kunt doen, maar dat je het samen met je team moet doen. Wat je zelf niet aankan, moet je zien te verdelen. Dat is ook de kunst. Zoals een dirigent voor z’n orkest staat; je kunt niet alle instrumenten zelf bespelen, maar je kan ze wel goed aansturen. Dat is de belangrijkste taak van een hoofduitvoerder.
De afgelopen twee jaar ben ik weer in de, wat rustigere, woningbouw gaan werken. Langzaam afbouwen richting de pensioenleeftijd, wat minder kopzorgen en stress. Dat heb ik zo een beetje kunnen aansturen, om de overgang naar het pensioen wat makkelijker te laten verlopen.
Vroeger en nu
Aan het begin van mijn carrière begonnen we in een houten (pipo-achtige) keet. Niet meer dan een hokje waar je in kon zitten. We hadden toen nog geen telefoon en geen luxe bureaustoelen. We deden het met pen, papier en wat tekeningen om het werk te kunnen maken. In de loop van de jaren werd dat uitgebreid. Ik weet nog goed dat we de eerste fax op het werk kregen. Daar kon je dan een briefje in doen en ergens in Groningen kwam dat weer uit de fax rollen.
Tegenwoordig hebben we op de bouw computers, laptops en smartboards. Veel werkzaamheden kunnen op een andere manier vervaardigd worden, zoals met prefab-onderdelen. Wat we nu ook zien zijn de 3D printers, die kunnen allerlei dingen mooi uitprinten. En ja, ik weet niet hoe het er over 100 jaar uit ziet. Ik ben wel benieuwd, maar ik zou het niet weten. Als je kijkt naar hoe de bouw en de hele samenleving de afgelopen 50 jaar al zijn veranderd…
Met pensioen
Tot nu toe bevalt het pensioen prima. Een poosje geleden waren wij 45 jaar getrouwd, daar hebben we eerst een kleinschalig feestje voor gegeven. Toen hebben we ook een cadeautje gekregen om een paar dagen te gaan fietsen, daar zijn we net van terug. Eigenlijk ben ik nog niet echt aan het pensioneren. Laten we zeggen; aan het afscheid nemen van het werk en lekker wezen fietsen. Dat er geen wekker meer afgaat is erg fijn en je kan doen en laten wat je wilt. Al met al heb ik er geen slecht gevoel over!
Ooit nog een project? Ik heb tegen Kees en Carel gezegd; zeg nooit nooit. Maar dat ik er voorlopig een hele tijd niet aan wil denken en eerst wil zien hoe het pensioen gaat bevallen. We hadden gepland om wat leuke reizen te maken, maar met het coronavirus is dat nu even niet van toepassing. Gelukkig heb ik vier lieve kleinkinderen en zijn er nog vele dingen in de hobbysfeer te doen. En lekker genieten, dat doen we zeker!