Van ontwerp tot inrichting
Eenmaal in de bouw werd ik eigenlijk gelijk gebombardeerd tot uitvoerder. In heel Nederland werkten verschillende ploegjes die ik zelf mocht leiden. Het was mooi dat mijn schoonvader toen zei; Richard, de capaciteit heb je, je kan leidinggeven en het vak ga je zelf leren. In de avonduren studeerde ik en kreeg ik de theorie mee. Al met al pikte ik het heel snel op. Op een gegeven moment kreeg ik de kans om het bouwbedrijf en daarna ook het timmerbedrijf van mijn schoonvader over te nemen. Daarnaast had ik interesse in de architectuur en dat ben ik erbij gaan doen. Op een gegeven moment had ik alles onder één dak. Het ontwerpen, het uitvoeren en het inrichten. Dat is natuurlijk hartstikke leuk.
Op den duur kreeg ik projecten waarbij de mensen zeiden; hier heb je de sleutel, bedenk het maar. Wij zijn er akkoord mee en als het helemaal klaar is halen we de sleutel weer op! Ik hoefde toen ook nooit op iemand zijn goedkeuring te wachten en er waren geen vertragingen. Als het klaar was konden ze er eigenlijk alleen maar van smullen.
Veranderingen
In 2003 heb ik mijn nek gebroken. Toen heb ik een interimmanager in mijn bedrijf gehad. In die periode is er veel reuring geweest in de bedrijfsvoering. Ik heb toen eigenlijk ondervonden dat het hetgeen wat ik had opgebouwd in al die jaren, best wel fragiel was. In 2008 ben ik uiteindelijk gestopt met de Bv’s en doorgegaan als Zzp’er.
Toen kwam de vraag van Carel; we zitten met een probleem in Den Haag, het heeft te maken met interieurs en volgens mij is het wel wat voor jou. Zo doende ben ik daar begonnen. Ik doe een stukje werkvoorbereiding maar eigenlijk ben ik projectleider interieur. Nu gaan ze mij bij mijn nieuwe project senior werkvoorbereider c.q. kamer oudste noemen. Het beestje moet toch een naam hebben. Kamer oudste, die is eigenlijk wel leuk hè?
De werkzaamheden
Ik heb veel contacten met degene die produceren, met de jongens op de werkvloer. Met hen houd ik de communicatie één op één bij. Voor mij is het heel moeilijk om de uitvoering los te laten. Ik ben hier niet bij de ontwerpfase betrokken. Wel werk ik samen met de architecten als het op de details aankomt. Wat ik wel merk, is dat ze door mijn senioriteit steeds vaker naar mij toekomen; Richard hoe zie jij dit? Dat vind ik leuk. De architecten zijn blij dat er iemand tussen zit die het proces van twee kanten begrijpt.
Ik zei laatst nog tegen Carel; eigenlijk ben ik een soort mediator tussen het ontwerp en het proces in. Dat is hartstikke leuk om te doen. Voordat ik mijn eigen bedrijf had zag ik overal gesteggel tussen de architect en aannemer. Dit zouden we willen, maar dat kan niet. Ik zeg juist dat heel veel dingen wel kunnen, maar je moet gaan omdenken.
Leidinggeven
In 2008 ben ik een jaar naar Amerika geweest en heb ik een masteropleiding management gedaan. Daar heb ik geleerd om met gevoel te werken en leiding te geven, voelen waar mensen behoefte aan hebben. Hoe leuk is het dat de werkster die er rondloopt net zo belangrijk is als de projectleider? Of net even dat schouderklopje, de betrokkenheid onder elkaar vergroten. Dat probeer ik te bereiken.
Omdenken, dingen bedenken waardoor de jongens op de werkvloer het weer leuk vinden om te gaan uitvoeren. Hun gewoon meenemen in het project. Hoe leuk is het dat je stappen verder komt, dat je thuiskomt en zegt; dit heb ik vandaag gemaakt! In plaats van; nou ik heb er weer een dag op zitten. Want het is echt leuk op de bouw, een mooi vak hoor! Het is zo’n breed scala, de bouwkunde. Dat is prachtig.